Stany zagrożenia zdrowia lub życia, awantury, przemoc psychiczna i fizyczna, nadużycia seksualne, nieprzewidywalność wydarzeń, chaos, lęk- są to typowe doświadczenia osób, które wychowały się w tzw. domach dysfunkcyjnych. Wielokrotne doświadczenie bycia odrzuconym przez rodzica, poczucie bycia mało ważnym, gorszym, to tematy pojawiające się w opowieściach osób z taką historią. Często unikają one bliskości albo wchodzą w relacje zbyt intensywnie, ponieważ potrzebują akceptacji otoczenia i boją się utraty kontroli nad swoimi uczuciami. Pragną stabilizacji i miłości, ale często same ją odrzucają pierwsze, bo boja się, że ją stracą. Takie osoby bywają bardzo krytyczne wobec siebie, często wywierają na siebie ogromną presję. Osobom z takimi doświadczeniami trudno jest się cieszyć w dorosłym życiu, paradoksalnie przeżywanie radości stresuje je, pojawiają się różnego rodzaju lęki. Jest to rodzaj odnajdywania się w chaosie i kryzysie oraz nieumiejętność bycia w stabilizacji. Towarzyszy im często ciągłe uczucie napięcia. Mają tendencje do dystansowania się wobec własnych uczuć, trudno im przeżywać i okazywać emocje, realizować swoje potrzeby- często w ogóle siebie nie znają.